Mensen verschillen niet van andere wezens in de manier waarop we ons bewust zijn van gevaar. Onze lichaamsantwoorden worden wakker en al onze waarnemingen zijn verhoogd. Daar houdt de gelijkenis op. Wanneer het dier voelt dat de dreiging voorbij is, zorgt het voor een rilling of schudden, en ontketent de adrenalinestoot.
Gevaar
Mensen zijn afgestompt geraakt aan het gevoel dat hun gevaar voorbijgaat, ze ontladen niet noodzakelijk de adrenalinestoot, en blijven soms voor onbepaalde tijd in de staat van actief ontwaken. Ons lichaam kan in deze toestand niet eeuwig overleven, en uiteindelijk putten we onze bijnieren uit, en raken we vermoeid. Wij zijn het enige zoogdier dat geen foetus afbreekt als we een trauma oplopen. De rest van de zwangere zoogdieren aborteren als ze getraumatiseerd raken.
Menselijke zuigelingen zijn de enigen die al getraumatiseerd ter wereld komen. Roken, alcohol, voedings- of milieutoxiciteit die via de navelstreng binnenkomt, leidt tot shock en overstimulatie bij de foetus. Wij worden actief wakker geboren, we verblijven al in de sympathische modus van het zenuwstelsel.
Zenuwstelsel
We hebben een autonoom zenuwstelsel dat vanuit de geest door de ruggengraat loopt en alle delen van het lichaam met elkaar verbindt. Via zenuwen worden boodschappen naar het hersencentrum gestuurd en op die behoefte wordt onmiddellijk gereageerd. Als het een bewuste behoefte is, zoals eten, telefoneren of wandelen, activeren we het sympathische zenuwstelsel. Het kost bewuste energie. Als de behoefte een natuurlijke lichaamsfunctie is, zoals het verteren van voedsel, de ademhaling en de talloze innerlijke functies die elke dag in ons lichaam plaatsvinden zonder dat we het weten, dan is dat het parasympathische zenuwstelsel.
Om ons lichaam optimaal te laten functioneren is een evenwichtig autonoom zenuwstelsel nodig. Dat betekent een perfecte balans tussen het sympathische en parasympathische, waarbij het sympathische alleen wordt geactiveerd wanneer dat nodig is. Als we op een sympathische manier werken, neemt ons parasympathisch zenuwstelsel een pauze, en zodra we willen dat ons lichaam op een parasympathische manier werkt, geven we ons sympathisch zenuwstelsel een pauze.
Kalmte vs Chaos
Als we rustig leven en in vrede zijn met onszelf kan dit op natuurlijke wijze gebeuren. De meesten van ons leven echter hun niet-ontladen traumapatronen, waardoor we de hele tijd in de sympathische modus verblijven en de vitale taak van de parasympathicus ondermijnen. Stel je een leven in sympathische modus voor. Ofwel zijn we actief alert, altijd op zoek naar gevaar, ofwel zijn we gevoelloos en gevangen geraakt. Hoeveel mensen kennen we die zo zijn? Zoveel kinderen worden beschreven als hyperactief, ze zijn allergisch voor veel voedsel, ze vervelen zich en storen en ze hebben constante stimulatie nodig.
Volwassenen hebben banen met een hoog vermogen die hen continue adrenalinestoten geven, wat hen opwindt. Ze raken verslaafd aan zulke adrenalinestoten en kunnen alleen onder extreme druk werken. Als ze thuiskomen vallen ze om. Onze maatschappij voorziet nu in mensen die in de sympathische modus verblijven. Alles moet snel. Stress, de ratrace, actiefilms en animaties stimuleren hen. Ze houden van pretparken, met achtbanen en grootschalige activiteiten.
Tegen de tijd dat ze veertig zijn, zijn ze opgebrand. Een ander soort, de gevangene die op de sympathieke manier leeft, is net zo erg. Deze persoon is zo afgestompt dat hij "onbewust" leeft. Hij of zij heeft voor zichzelf een karakter moeten creëren, een aangeleerd gedragspatroon, alleen maar om te kunnen functioneren. Daarom reageert hij op precies dezelfde manier op een bepaalde situatie en kan hij niet omgaan met "nieuwe" beslissingen of veranderingen in zijn leven. Dit andere type komt veel voor en we kennen er waarschijnlijk allemaal wel een aantal. Zij "schakelen uit" wanneer hen om een mening wordt gevraagd of om deel te nemen aan een discussie over iets nieuws. Zij kunnen gemakkelijk praten over wat zij in de krant hebben gelezen, of wat zij hebben geleerd, maar kunnen hun eigen mening of gevoelens niet onderzoeken.
Sympathieke manier
Dus terwijl wij op een sympathische manier leven, wat gebeurt er op een parasympatische manier? Ons parasympatisch zenuwstelsel schakelt alleen maar uit. We verliezen het vermogen om ons voedsel goed te verteren en andere normale lichaamsfuncties functioneren minder efficiënt. We bouwen aangetaste fecaliën op omdat we die moeilijk op natuurlijke wijze kunnen verwijderen en we brengen al onze normale groeifuncties in gevaar. We "houden" onze gifstoffen en onze oude trauma's vast.
We moeten onze gestimuleerde systemen voeden, we voelen ons gefrustreerd in onze "vrije tijd" en friemelen. Ons lichaam kan niet tot rust komen, we kunnen niet ontspannen, en we zijn moeilijk om mee te leven. We hebben problemen met allergieën, hooikoorts, astma en tal van milieukwalen. Het lichaam ziet wat we eten en inademen als een gifstof en ons immuunsysteem valt voortdurend de indringers aan. De sympathische modus beïnvloedt de pH-balans, zodat we in een zuurdere toestand leven. Als ons spijsverteringsstelsel zo uit balans is, is het niet mogelijk het evenwicht te herstellen via de voeding.
Goed om te weten.
De meesten van ons willen vooruit in ons eigen leven. Stagnatie aan de buitenkant betekent stagnatie aan de binnenkant. Het loslaten van onze vervallen manieren is de sleutel. Mensen gebruiken producten om gifstoffen in de dikke darm te verwijderen en het lichaam te ontgiften. We zijn echter extreem goed in vasthouden. We houden van onze vroegere gedragspatronen. Ze zijn vertrouwd en geruststellend. Wat gaat er gebeuren als we loslaten? Zullen we overleven? Die parasieten zijn vertrouwd geworden, ze zijn onze vrienden geworden. Die oude patronen hebben in het verleden goed gefunctioneerd, maar wat was het dat het patroon in gang zette? Laten we het woord "gedragspatroon" onderzoeken.
De uitdrukking zelf roept iets op dat we gecreëerd hebben om te "begrijpen" hoe we moeten handelen. Ik geloof in organisch zijn. Kijken naar gewoontes is altijd een fantastische plek om te beginnen. Als we echt bewust zijn dan reageren we in elke omstandigheid anders, we hoeven geen beroep te doen op ons geheugen om na te gaan hoe we gewoonlijk reageren. Vaak is een patroon gezet door een traumatische gebeurtenis in het verleden, een gebeurtenis die niet meer van toepassing is, maar het "baby" of "kind" deel van ons blijft zich gevaarlijk voelen en moet een beroep doen op een beproefde manier om met een soortgelijke situatie om te gaan. Deze oude patronen dienen ons niet langer. Niet als we in het heden leven.
We hoeven ons verleden absoluut niet mee te nemen, maar dat "kleintje" dat die routine vasthoudt, zal altijd deel uitmaken van wie we zijn. We willen ons kleintje meenemen, maar niet de traumatische gebeurtenis. Zoek de veiligheid op in je leven, nu. Weet dat je familieleden om je heen staan; begrijp wat je hulpbronnen zijn. Als je eenmaal in staat bent die gevoelens van angst te identificeren, ga dan op zoek naar iets wat je een veilig gevoel geeft. Voel die veiligheid, benoem het gevoel, knuffel de zuigeling in je, verontschuldig je voor wat er is gebeurd en laat het los.
Natuurlijk evenwicht
Dus laten we terugkeren naar de detox, en Natural Balance. Nu we ervoor gekozen hebben onze oudere gewoonten op te ruimen en los te laten, zouden we meer succes kunnen hebben met Maestro, Natural Balance en Natural Cleanse. We moeten veel opgeven. Als we dit werk niet doen, blijven onze oude patronen die hun functie allang hebben verloren voor altijd bij ons, omdat we de schade niet hebben ingelost. Een pasgeboren baby kan geen pijn en verwondingen uiten. Tot voor kort werd aangenomen dat baby's geen pijn voelen. Zelfs besnijdenisoperaties werden niet met verdoving uitgevoerd.
Kun je je voorstellen dat iemand een baby deze archaïsche en onnodige procedure laat ondergaan? Ja, natuurlijk, elke vader die dit is aangedaan. Ouders hebben hun eigen wonden te verzorgen. Kinderen versterken altijd de wonden van de ouders en zo gaat de cyclus door totdat we zeggen "genoeg". Als letsel niet wordt erkend en onbelast blijft, blijven we de rest van ons leven in ons sympathisch zenuwstelsel. Zonder echt los te laten, genezen we alleen op een oppervlakkig niveau. Dit is de reden waarom de voedingssupplementenmarkt zo groot is.
Het houdt ons geweldig op dat oppervlakkige niveau. Dat doen medicijnen als Valium en Prozac ook, maar die genezen niet. Ze werken alleen als je ze inneemt en dan spoelen ze hun gifstoffen uit de lever, waardoor je lichaam overuren maakt. Zonder veiligheid en superieure middelen leven we slechts op een oppervlakkig niveau. Maak van vandaag de dag dat je ervoor kiest om je leven te leven. Als we het zenuwstelsel in balans kunnen brengen, kan alles in ons leven veranderen.
Leven in een gesetteld gebied in het lichaam laat wonderen gebeuren en ons eigen leven gemakkelijk stromen. Als we actief alert zijn, zien we niet eens wat er om ons heen gebeurt dat goed is, we zoeken alleen het gevaar. Het gevaar is slechts een perceptie, slechts een geloof dat veel hebzuchtige individuen hebben gebruikt voor hun eigen winst. Als we niet wakker zijn maken andere mannen en vrouwen het beste van ons. Actief alert betekent niet wakker, het betekent alleen zoeken naar gevaar. Wakker betekent opgeleid en bewust. Het betekent bewust, vredig en in harmonie met de planeet waarop we leven. Het betekent weten wat er in je lichaam gebeurt, in plaats van rationele, logische conclusies te trekken vanuit je verstand. Het betekent luisteren naar ons lichaam en naar elkaar.
